నా కవిత..

కళ్ల ముందు దృశ్యం.
కంటిలో నలుసై మెరిగినప్పుడు..
ఎదలో బాధ సుడులు తిరిగి
కన్నీరుగా జారినప్పుడు..
కడుపులో బడబాగ్ని వుండలేక
భళ్లున వెలికి వచ్చినప్పుడు
పేగులు మెలిపెట్టే ఘర్షణ.. హృదయాన్ని చేరి
మండించినప్పుడు
భావం బాకులా హృదయాన్ని
ముక్కలు చేస్తున్నప్పుడు
నరనరాల్లో వేదన ప్రవహించి..
గుండె నాళాల్లో తిష్టవేసి..
ఊపిరి ఆగిపోతున్నప్పుడు
వేదన అక్షరాలై..
రోదన పదాలుగా రూపుదిద్ది..
కడుపు చించుకుని వచ్చేదే
కవిత..!!!!
నా కవిత..
--సరిదే నాగ్