ఎంత సేపూ..
వెన్నెల చల్లగా.. ఆకాశాన్ని కమ్మేసింది..
మొగ్గ కలువ.. విచ్చి పువ్వుగా మారింది..
గువ్వల జంట గూటిలో కువకువలాడుతున్నాయి..
చిరుగాలి చల్లగాలిగా మారింది..
చిమ్మచీకటి పరుచుకున్న ప్రకృతి..
వెలుగు జాడకోసం వెదుకులాడుతోంది..
పగటి వెలుగులో పరుగులెత్తిన సెలయేరు..
వెన్నెలను చూసి మందగమని అయ్యింది..
ఎంత సేపు.. ఎదురు చూపు..
కుందేటి పరుగు.. నీ అడుగు శబ్దమనుకున్నా..
చీకటి పిట్ట అరుపు నీ పిలుపేమో అనుకున్నా..
జాబిలమ్మ తోడుగా.. నీ కోసం వేచి వున్నా..
కనిపించవేం..
మబ్బు కమ్మిన జాబిలి వెలికొచ్చి..
చాలా సేపే అయ్యింది..
చెట్టూ చేమా ఊగిసలాడి కరచాలనం చేసుకుంటున్నాయి..
నే కూర్చున్న పచ్చిక పరుపు సైతం
నా బరువును తనలో కలుపు కుంటోంది
నా పక్కన పారిజాతం జాలిగా చూస్తోంది.
మదిలో నీ చిత్రం.. గిలిగింతలు పెడుతుంటే..
నీ రాకను ఊహించి మది మధువుతో నిండుతుంటే..
ఎంత సేపూ.. ఎదురు చూపు..
--నాగ్
No comments:
Post a Comment