తెచ్చి పెట్టుకున్న చిరునవ్వులు
అప్యాయత చిలకరించిన పలకరింపులు
ఇరుకు మనస్సుల్లో ఈగోలు
అవును మనం మారిపోయాం
ముఖాలకు అద్దె మాస్కులు తగిలించుకున్నాం..
వెలిసిపోయిన బొమ్మలకు
ఆర్భాటాల చెమ్కీలు అలంకరిస్తున్నాం
మనసుల మధ్య అంతారాల అడ్డుగోడలు కడుతున్నాం
మనిషి పెరిగే కొద్దీ
మనసు తరిగి పోతుందా..
అవునేమో..
గట్టిగా శబ్దం వచ్చేలా నవ్వి ఎంతకాలమైంది..
గుండె బరువు తగ్గేలా బిగ్గరగా ఏడ్చి ఏన్నేళ్లయ్యింది..
నోరారా నిజం మట్లాడాలంటే ఎన్ని నిభందనలు..
పిజ్జాల మాటున.. మాగాయి పెరుగన్నం మాయం.
కరెన్సీ నోట్ల లెక్కల మధ్య
పసితనపు స్వచ్చత గల్లంతు..
అంతస్తులు పెరిగే కొద్దీ..
పాతాళానికి మన అస్తిత్వం
ఏదీ ఒక పట్టాన ఒప్పుకోలేని సంకుచితత్వం
అవును..ఈ కృత్రిమ లోకం నుంచి హఠాత్తుగా మాయం అయితే ఎంతబావున్ను..
తగిలించుకున్న మాస్కులు తగలేసి
పాల నవ్వుల.. మనసు తెల్లన లోకానికి వెళ్లిపోతే ఎంతబావున్ను.
హద్దులేని.. అవదులు లేని..
ఈగోలా చట్రాలు లేని..
మాయ ముసుగులు లేని
ఆ లోకంలోకి మరోమారు వేళ్లిపోతే ఎంత బావున్ను
---నాగ్
No comments:
Post a Comment